Bir Şaman Öğretisi der ki:
‘’Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz.
Nehirler kendi suyunu içemez.
Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez.
Güneş kendisi için ısıtmaz.
Ay kendisi için parlamaz.
Çiçekler kendileri için kokmaz.
Toprak kendisi için doğurmaz.
Rüzgar kendisi için esmez.
Bulutlar kendi yağmurlarından ıslanmaz.
Doğanın anayasasında her şey birbiri için yaşar.’’
Hayat; vermek ve almaktır. Aslında alıp verdiğimiz, sonsuz olan ve tek gerçek olan, var olan her şeyin özü olan enerjidir. Sevgidir. Bir seviyede bunu hepimiz biliyoruz. Hayatın amacı nedir diye çoğu insan düşünmüştür. Yaşadığımız döneme bakarsak; ‘her şeye sahip olmak’ yaygın bir bakış açısı haline geldi. Üst düzey bir konfor ve lükse erişimimiz yoksa hayatlarımız amacına ulaşmıyormuş gibi… Halbuki yaşam ve yaşam enerjisi her yerde, var olan her şey birbirine hizmet ediyor, birçoğunu gözlemlemesek de.
Hayat sadece almak için değildir. Bizler enerjiyiz ve aynı zamanda madde alemindeyiz fakat hayatın amacı maddeye sahip olmak değildir. İnsan ruhuna ve özgür iradeye sahip varlıklar olarak, enerji olarak maddeyi biçimlendiriyoruz sadece. Hayatlarımızda daha farklı deneyimler yaratmak için ve öğrenmek için… Bunu mutlulukla yapmak ve aradığımız mutluluğa varmak ise ruhumuzun yolunun farkında olmaktan geçiyor. Enerjinin madde formu sadece illüzyondur ve dünyada kalır. Biz ise çok boyutlu, sonsuz varlıklarız. Gerçek mutluluk anlık tatminlerden gelmiyor. Kurduğumuz gerçek bağlardan geliyor. Gerçek bağ kalpten kalbe olandır. İçtenlikle yapılan şeylerdir. Bunu hissetmek için, gerçekten yaşamak için Dünya’ da ve başka varlıklarda güzel izler bırakabiliriz. Sevgimizi bırakalım, yardım edelim, paylaşalım, güzellikler yaratalım, tohumlar ekelim. Bizden öncekilerin yaptıkları gibi bizden sonrakilere güzel izler bırakalım. Varoluşa en iyi hizmet, elimizden geleni, gönlümüzden geleni yapmak bana göre. Bizim için uygun olan şekilde. Hepimiz buradaki kimliklerimizle dünyadan geçip gideriz. Burada misafiriz, ziyaretçiyiz. Bu geçicilikte en önemli şeylerden biri -hepimize sınırlı olarak verilmiş olan- zamanı nasıl kullanacağımız…
Hizmete dair bir laf vardır; ‘’Kiminin parası, kiminin duası.’’ diye. Rollerimiz o anki duruma göre değişebilir, aşağıdakilerin hepsi bu dünyaya sevgiyi demirlemek için birer yol:
-Bilgi sağlayarak, paylaşarak, öğreterek/hatırlatarak destek vermek.
-Para enerjisi ile, maddi yardımda bulunmak.
-Dua, meditasyon, pozitif bakış açıları ve enerji ile yüksek titreşim yaymak.
-Emek vermek, hareket etmek, eylemde bulunmak.
Hepsinin ortak özelliği ise zaman ayırmak. Değeri ölçülemeyecek kadar önemli bir olgu zaman. Verdiğiniz ve aldığınız, size ayrılan zamanın değerini bilin dostlar. Zaman görecelidir ve esneyebilir de. Zamanın sonsuz olduğu yer ise saf sevgi. Onun içindeyken sonsuzdasınız. Zaman koşulsuz sevgi ile esner. Sonsuzluk bir an olabilir, bir an da sonsuz olabilir. Sevgiden doğru yaşamak, yaşamanın gerçek anlamıdır. Bir deneyim sona erdiğinde, bir şey artık anı olduğunda geriye sevgiyi hissettiğimiz anlardan başka ne kalır ki… O sevgi kattığımız eylemler bizim varoluşta sonsuza dek kayıtlı kalacak olan imzamızdır, yok olmaz. Çünkü dünyayı değiştirir. O an bunun farkında olmasak bile…
Spider-Man’ den bir alıntı ile bitirelim:
‘’When you help someone you help everyone.’’
‘’Birine yardım ettiğinde herkese yardım etmiş olursun.’’
(Teşekkürler Stan Lee… O sevgisi ile hala burada.)
Sonsuz sevginin ışığıyla…
Aslı Güngör
Ocak 2023
(Yazıların tüm hakları Aslı Güngör’e aittir. Kaynak göstererek ve orijinal linki ile paylaşabilirsiniz.)